Background Image
Previous Page  4 / 32 Next Page
Information
Show Menu
Previous Page 4 / 32 Next Page
Page Background

H

4

“Vanaf de

M-Side

galmde

regel-

matig

‘Roberto

ooh-

ooh’."

Hij is een van de vele rasechte Bosschenaren die uitkwamen voor de

hoofdselectie van FC Den Bosch. Eind jaren negentig stond Roberto

Verhagen (42) symbool voor de wederopstanding van FC Den Bosch.

In 1999 vierde hij het eerste van de drie kampioenschappen en vijf

jaar later promoveerde hij opnieuw naar de eredivisie met de club

uit zijn geboortestad.

Door: Mark van der Donk

Roberto Verhagen,

rasechte Bosschenaar

Verhagen beëindigde al weer tien jaar geleden zijn profloop-

baan. Vijfentwintig jaar eerder zette hij zijn eerste voet-

balstapjes op sportpark De Meerendonk. ‘Ik ben begonnen

bij LVV’58, voorganger van het huidige BLC. Daarna ging

ik naar BVV, omdat ik inmiddels geselecteerd was voor de

Bossche en Brabantse selectie en die club hoger speelde.

Op mijn 15e mocht ik bij PSV gaan voetballen.’

Het Bossche talent ontwikkelde zich goed en werkte zich

onder trainer Aad de Mos naar de hoofdselectie. ‘Ik trainde

met spelers als Romario en Gerald Vanenburg. Als ik bij

mijn zus in Eindhoven bleef slapen haalde Gerald mij ’s

ochtends op.’

Verhagen speelde maar enkele wedstrijden voor PSV 1, maar

wel twee keer tijdens Europa Cup-wedstrijden tegen Karls-

ruhe, met Oliver Kahn op doel. ‘In dat thuisduel werd ik ver-

kozen tot Man of the Match’. Zijn medespelers in die wedstrij-

den? ‘Berry van Aerle, Hans van Breukelen, Wim Kieft, Erwin

Koeman en Arthur Numan. Ik werd in die tijd ook opgeroepen

voor Jong Oranje. Daar heb ik vijf keer voor gespeeld.’

Geweldige tijd

Tot een echte doorbraak kwam het niet en zo belandde Ver-

hagen na korte verhuurperiodes bij EVV Eindhoven en Tel-

star bij AZ. ‘Dat was een geweldige tijd. Twee of drie keer

per week sliepen we daar in een hotel met teamgenoten als

Hendrie Krüzen en Oscar Moens. Dan pakten we ’s avonds

vaak met z’n allen een bioscoopje of we poolden. Ik had

het er goed naar mijn zin, maar het bleef helaas bij slechts

twee seizoenen.’

Verhagen werd met AZ kampioen van de eerste divisie en

degradeerde het jaar daarop uit de eredivisie. Toen besloot

hij het dichter bij huis te gaan zoeken. ‘Ik kon bij AZ blijven

en ook naar Heracles, MVV en nog meer clubs. Maar FC Den

Bosch wilde me graag hebben en na een gesprek met Paul

van der Kraan besloot ik in mijn eigen stad te gaan voetbal-

len. Ook dat werden drie hele mooie jaren.’

Carpoolmaatje

Ook de seizoenen in Bossche dienst waren succesvol. In

1999 houdt Roberto opnieuw de kampioensschaal in zijn

handen. ‘Dat was toch wel het hoogtepunt van mijn tijd

bij FC Den Bosch, de promotie naar de eredivisie. Als

speler wil je nou eenmaal prijzen winnen. Met plezier

denk ik terug aan de trainingskampen in Turkije, Cy-

prus en België. Ik trok in die tijd veel op met Oswald

Snip en Pino Canale, de Belgische Italiaan. De laatste

logeerde in de week regelmatig bij me in huis. Richard

Stricker, oud-speler van FC Den Bosch en Telstar, was

mijn carpoolmaatje. We woonden toen allebei op de

Maaspoort.’

‘Roberto ooh-ooh’

Ook tijdens zijn tijd bij FC Den Bosch genoot Verhagen,

inmiddels woonachtig in Empel, van het (uitgaans)le-

ven. ‘We waren regelmatig in poolcentrum De Dieze

en legden met een paar jongens – Pino Canale, Oswald

Snip, Anthony Lurling en wat vrienden van ons - vaak

een kaartje in onze vrije tijd.’

Zijn contact met de supporters was goed. ‘Vanaf de M-

Side galmde regelmatig ‘Roberto ooh-ooh’. We bleven

ook altijd lang in het stadion na de wedstrijd. In het

spelershome of boven in het vriendenhome of de busi-

nessclub. Speelde je goed, dan hoorde je het wel. Maar

speelde je slecht, dan zeiden ze dat ook.’

Zijn moeder Joke werd tijdens haar werk als wc-juffrouw

in Cuba Libre aangesproken over Roberto’s voetbalpres-

taties. ‘Zij was mijn grootste fan toen ik nog voetbalde.

Helaas is ze een half jaar geleden overleden. Daar heb ik

het heel moeilijk mee gehad.’

Kwaliteiten

De goede sfeer in die tijd is hem altijd bijgebleven. En het

was fijn om met spelers als Hans Gillhaus, Fred van der

Hoorn en Arnold Scholten te mogen voetballen. ‘Schol-

ten was op die leeftijd nog zó goed, ongelofelijk.’ Ver-

hagen stond zelf onder meer bekend om zijn verfijnde

traptechniek. ‘Ik heb bij VVV een vrije trap van een me-

ter of dertig binnengeschoten en thuis tegen Volendam

krulde ik hem mooi over de muur.’ Spelers als Scholten

en Krüzen hielden hem voor dat hij met zijn kwaliteiten

er veel meer uit had moeten halen. ‘Dat zet je wel aan

het denken. Maar je moet in het voetbalwereldje ook een

beetje geluk hebben.’

INTERVIEW